lunchlezing bij Het Nieuwe Instituut

LUNCHLEZING TALENT #5: WILLEMIEKE VAN DEN BRINK, DINSDAG 3 SEPT 2013. 12.15 UUR. Het Nieuwe Instituut, Rotterdam

Dinsdag heeft grafisch ontwerper Willemieke van den Brink de talent lunchlezing gegeven. Willemieke is zojuist afgestudeerd aan de ArtEZ hogeschool voor de kunsten in Zwolle en won de academieprijs. Naast grafisch ontwerp is ze ook bekwaam in interaction design en motion graphics en werkt ze ook nog als fotografe. Mariska Hamelink heeft haar lunchlezing ingeleid met het voorwoord dat zij voor haar afstudeerwerk ‘Tot de kern’ heeft geschreven:
“Niemand heeft nog tijd voor een praatje”, moppert de oude man bij jullie eerste ontmoeting. Hij houdt zijn deur gastvrij voor je open. In een kleurrijke werkkamer vertelt een jonge vrouw dat ze een tikkeltje schizofreen is, “maar dat zijn wel meer ontwerpers”, voegt ze er lachend aan toe. Te midden van zijn flamboyante interieurverzameling vertrouwt een man van middelbare leeftijd je toe waarvoor hij zich diep schaamt. Wat laat jij van jezelf zien en aan wie?
Zorgvuldig construeren wij verschillende lagen om ons heen. Hoe geven wij vorm aan deze fysieke en digitale omgevingen en wat zegt dat over onze identiteit? Willemieke van den Brink reageert in haar ontwerpend onderzoek op een snelheidcultuur die steeds meer onpersoonlijk wordt, “Het leven bestaat niet alleen uit de feestjes en leuke dingen die wij op Facebook plaatsen. Ik wil echte mensen laten zien, in hun eigen interieur en met hun persoonlijke verhaal.”
In haar serie van drie boeken staat in elk werk één persoon centraal. Op het eerste gezicht verschillen de drie individuen van elkaar in generatie (twintiger, vijftiger, tachtiger) en woonomgeving, van stad, regio tot plattelandsdorp. Bladerend van hun publieke naar hun private ruimte, ontvouwt zich een tactiel en ruimtelijk boekwerk waarin de hoofdpersoon geleidelijk zijn identiteit bloot geeft. Neem de tijd om deze mensen beter te leren kennen en ontdek boeiende parallellen en verschillen in hun beeldverhalen.
Na de presentatie van haar onderzoek en interactieve boekwerken (met Layar filmpjes!), vraagt Tijmen zich af wat Willemieke het meest verraste tijdens haar ontwerpproces. “Tegen mijn verwachting in, gaf de nog onbekende oude man – zonder internet, maar met trekker – zich veel sneller bloot dan mijn beste vriendin.” De twintigjarige stedelinge hield graag de regie over de informatie (tekst en beeld) die over haar gepubliceerd zou worden. Terwijl de oude man zei, “Ik ben al oud, dat ziet iedereen. Daar valt niets aan te verbergen.” Zonder enige aarzeling gaf hij Willemieke toestemming om boven te fotograferen. Zelf was hij daar al ruim tien jaar niet meer geweest.