Op deze pagina de oproep van gemeente Rotterdam, waar het plan ‘Expeditie 55+’ voor is geschreven.
Testcases: Met ontwerpkracht eenzaamheid ouderen tegengaan
Het doel is om ontwerpkracht in te zetten in het tegengaan van eenzaamheid onder ouderen. Er is gekozen voor een gerichte aanpak met vier testcases. Ontwerpers en makers wordt gevraagd om in hun onderzoeksvoorstel in te gaan op een van deze vier testcases en te omschrijven op welke manier zij hun ontwerpkracht willen inzetten.
Testcase 1: De ontmoetingsruimte in een seniorencomplex
Hoe kunnen dergelijke ruimten functioneel meer gaan bijdragen aan het bestrijden van eenzaamheid onder ouderen, hierbij rekening houdend met de diversiteit van behoeften en wensen onder ouderen als gevolg van verschillende leefstijlen en karakters (extravert- introvert)?
Rotterdam kent meer dan 200 seniorencomplexen (55+) waar ook vaak een gemeenschappelijke ontmoetingsruimte is. Deze ruimte is bedoeld om ouderen samen te laten komen en een mogelijkheid te bieden tot het organiseren van gemeenschappelijke activiteiten. We zien in een aantal seniorencomplexen dat de ruimte slechts door een beperkt groep wordt gebruikt, die andere ouderen uitsluit. Ook wordt de ruimte niet altijd optimaal benut.
Testcase 2: Het seniorencomplex an sich
Hoe kan het seniorencomplex zelf (gangen, galerijen, binnen- en buitenmuren etc.) en de directe omgeving (tuin, entree) behorend bij het gebouw meer bijdragen aan het verminderen van eenzaamheid?
Testcase 3: De fysieke en sociale omgeving van het seniorencomplex
Hoe kan de fysieke omgeving van het seniorencomplex bijdragen aan het verminderen van eenzaamheid onder ouderen? Bijvoorbeeld straat, inrichting van looproutes, winkels in de buurt etc.
Testcase 4: De inzet van digitale toepassingen
Hoe kunnen digitale toepassingen bijdragen aan het verminderen van eenzaamheid onder ouderen in het seniorencomplex? En hoe zijn deze breed toegankelijk voor ook de meer kwetsbare ouderen?
Voor de vier testcases geldt:
Als de omgeving tevens verleidt tot meer in fysieke actie komen, heeft het een extra meerwaarde in het kader van preventieve gezondheid. Een uitdaging is ook om (de omgeving van) het complex aantrekkelijker te maken voor het grotere sociale netwerk (mensen uit de buurt, kleinkinderen etc.) zodat de complexen minder eilandjes vormen. Denk bijvoorbeeld ook aan het uitbreiden van de ontmoetingsruimte met een logeerfunctie voor kinderen die mantelzorg willen verrichten.
De verwachting is dat een interdisciplinaire benadering passend is bij deze opgave. Gezien de huidige maatregelen en richtlijnen om de verspreiding van het coronavirus tegen te gaan, zijn bijeenkomsten niet mogelijk. Dat zal ook effect hebben op de manier van werken en/of de omvang van het aantal betrokken ontwerpers, makers of anderszins betrokkenen.