De jury over het werk van Willemieke van den Brink:
Het beeldende werk van Willemieke gaat volledig over betekenis hebben, betekenis geven en de ruimte daaromheen. Het vertrekpunt voor was haar verwondering dat zij zichzelf thuis voelde bij de spullen en huis van haar grootouders. Ogenschijnlijk nietszeggende spulletjes maar voor haar van grote betekenis. Anderzijds signaleert zij een eigen generatie die steeds sneller leeft, anders met spullen omgaat en veel onpersoonlijker lijkt te worden. Dat maakte haar bewust van wat spullen, plek, omgeving en grond je aan identiteit geven. Identiteit opgebouwd in lagen, ruimtes of zones en daarmee kwam de vraag ‘wat laat jij van jezelf zien, wanneer en aan wie?
Willemieke reageert in haar ontwerpend onderzoek op een snelheidscultuur die steeds meer onpersoonlijk wordt: “Het leven bestaat niet alleen uit de feestjes en leuke dingen die wij op Facebook plaatsen. Ik wil echte mensen laten zien, in hun eigen interieur en met hun persoonlijke verhaal.”
We nomineren Willemieke vanwege de bewondering voor haar werkwijze van ‘intens’ kennismaken met Dana, Cees en Jan waar een ieder kennis mag van nemen. Identiteit in verschillende lagen ontleed en ontleend aan persoonlijke spullen, jouw publieke ruimte, kennissen, vrienden, goede vrienden, je partner en de eigen geheime ruimte. Tevens heeft ze de grafische uitdrukkingsvaardigheden en media zo mooi ingezet en toegepast. Ze doet dit middels het medium boek dat ze op een dusdanige wijze inzet dat het een absolute meerwaarde vormt. Het is vernieuwend, autonoom, persoonlijk en poëtisch. Door de koppeling aan het NAI heeft het ook een publishing effect en geeft het een museaal karakter. Handen en voeten. En dat is bijzonder.
