Werkexpositie Broos, een stukje proces

Twee weken lang in het Galerie het Langhuis werkte ik aan ‘Broos’ een onderzoek naar kwetsbaarheid maar ook de kracht, van ouderdom.

Ik startte met het doornemen van oude paperassen van mijn oma, en sprak een aantal uren met een ouder echtpaar. De zorgen die zijn uitspraken: ‘Wie zorgt er straks voor mij’? kwamen hard bij mij binnen. Ze spraken eenzaamheid uit, en vertelden over de slijtage die met de jaren kwam. De sterke band die het echtpaar met elkaar had was ontroerend, prachtig, waardevol, maar deze band bracht ook angst met zich mee, om elkaar kwijt te raken.

Nog niet precies wetende welk verhaal ik wilde vertellen tijdens de openstelling van het Langhuis, maakte ik verschillende beelden.

Ik nam de dagboeken van mijn oma door, en werd geraakt door de verhalen die zij beschreef.

Kleine elementen nam ik apart, en plaatste ze in een andere context. De elementen werden vergroot, verkleind, vervreemd, verbeeld, net zo lang tot ze het verhaal vertelden waar ik naar op zoek was.

Sommige beelden waren niet te zien tijdens de openstelling, zoals de rekening van een begrafenis, een kalender vol met kruisjes, van mensen die waren overleden.

Deze kleine beelden, heb ik op deze pagina een plekje gegeven, ik hoop snel een vervolg te geven aan dit onderzoek.

Het hele project, foto’s van de expositie vind je hier.

De zon scheen op de sneeuw en ik keek opzij naar mijn lieve bruidegom. Ik weet nog dat ik op dat moment zo intens gelukkig was, dat ik huilen moest. Ik deed het niet, want Henk zou gedacht hebben dat ik zenuwachtig was, maar het was geluk. en ik kon me niet uiten.